Posłuchajmy filmów na Grand Prix Komeda
Sześć filmów konkursowych zobaczymy na tegorocznym festiwalu Grand Prix Komeda. Muzykę w nich oceni pięcioosobowe jury, na którego czele niezmiennie stanie Tomasz Lach. Poza konkursem czekają nas spotkania ze znanymi gośćmi, pokazy specjalne, wystawa, debata i koncerty. A to wszystko w dniach od 12 do 17 czerwca w Ostrowie Wielkopolskim.
• Jakub Ziołek – „Nie zgubiliśmy drogi”, reż. Anka Sasnal, Wilhelm Sasnal.
Tomasz Lach – przewodniczący jury
Plastyk, malarz, grafik reklamowy, fotograf. Uczył się w Liceum Sztuk Plastycznych w Zakopanem i Krakowie. Syn Zosi Komedowej, wychowywany również przez Krzysztofa Komedę-Trzcińskiego. Autor książek m.in.: „Kumpel. O Komedzie, Zośce i innych”, „Ostatni tacy przyjaciele. Komeda, Hłasko, Niziński”.
Dorota Miśkiewicz
Jeden z najważniejszych polskich głosów jazzowych, kompozytorka, autorka tekstów. Wydała osiem autorskich płyt – w tym album „Nasza Miłość” nagrany wspólnie z tatą Henrykiem i bratem Michałem. Otrzymał on nominację do nagrody Fryderyk 2022, a sama Dorota znalazła się w gronie nominowanych w kategorii Jazzowy Artysta Roku.
Dorota Miśkiewicz jest także wizjonerką kreującą śmiałe, artystyczne pomysły. To z jej inicjatywy powstał m.in. bezprecedensowy projekt „Piano.pl”, podczas którego po raz pierwszy w historii polskiej muzyki na jednej scenie, w kameralnych duetach z towarzyszeniem Atom String Quartet zaprezentowało się z nią kilkunastu wybitnych polskich pianistów trzech generacji. Za koncert i płytę „Piano.pl” Dorota Miśkiewicz została nominowana do nagrody Fryderyk w kategoriach Jazzowy Album Roku oraz Jazzowy Artysta Roku, a także nagrody Koryfeusz Polskiej Muzyki. Niezliczona jest liczba kolaboracji, w których brała udział na zaproszenie innych artystów. Jako jedna z nielicznych śpiewała i nagrywała w duecie z Cesarią Evorą, ich wspólna piosenka „UmPincelada” spotkała się ze znakomitym przyjęciem miłośników muzyki na całym świecie. Ponadto ma na swoim koncie współpracę z: Nigelem Kennedym, Davidem Murrayem, Louisem Winsbergiem, Kepą Junkerą, Toninho Horta, Tomaszem Stańko i całą plejadą artystów polskiej sceny muzycznej. Zakotwiczona w jazzie, chętnie wypływa na szerokie wody eksperymentów – zarówno te bardziej egzotyczne, jak i bliższe polskim brzegom. Szczególnie bliska jest jej muzyka brazylijska, czego wyrazem była m.in. płyta „Caminho”, na której partie perkusjonaliów nagrał wybitny, brazylijski perkusjonista, Guello. Interesującym eksperymentem była także płyta i trasa koncertowa „Lutosławski, Tuwim. Piosenki nie tylko dla dzieci” realizowane przez Dorotę z grupą Kwadrofonik, specjalizującą się w wykonawstwie muzyki współczesnej.
Jan Kanty Pawluśkiewicz
Jeden z bardziej znanych kompozytorów muzyki filmowej i rozrywkowej w Polsce. Ukończył Państwową Szkołę Muzyczną oraz Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej.
Karierę artystyczną rozpoczął w 1967 roku jako jeden ze współzałożycieli kabaretu „Anawa”. Piosenki z jego muzyką w wykonaniu Marka Grechuty i innych wybitnych artystów były wielokrotnie nagradzane. Pawluśkiewicz jest kompozytorem muzyki teatralnej, związanym z wieloma polskimi scenami. Skomponował też muzykę do wielu polskich filmów, reżyserowanych m.in. przez F. Falka, J. Zaorskiego, W. Krzystka, K. Kieślowskiego i A. Holland. W 1992 r. stworzył „Nieszpory Ludźmierskie” do słów Leszka Aleksandra Moczulskiego, następnie – „Harfy Papuszy”, „Nowy Radosny Dzień”, oratorium „Droga. Życie. Miłość”.
Od wielu lat związany jest z Piwnicą pod Baranami. Trzykrotnie nominowany do nagrody Fryderyka w kategorii Muzyka Poważna i Kompozytor Roku.
Drugą obok komponowania muzyki pasją Pawluśkiewicza jest malarstwo. Jego obrazy prezentowane były na wystawach w Polsce, Brukseli, we Włoszech oraz na Węgrzech.
Zdobywca Grand Prix Komeda w 2014 roku za muzykę do filmu „Papusza” w reż. Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze na Grand Prix Komeda. Festiwalu Filmowym im. K. Komedy w Ostrowie Wielkopolskim oraz Nagrody za Całokształt Twórczości na tymże festiwalu w 2020 roku.
Andrzej Pągowski
Absolwent PWSSP w Poznaniu. Jest autorem prawie 2000 plakatów wydanych drukiem od 1977 roku w Polsce i zagranicą. Ponadto zajmuje się ilustracją książkową i prasową, jest autorem okładek wydawnictw płytowych, scenografii teatralnych i telewizyjnych, scenariuszy filmów i teledysków. Uprawia malarstwo. Był dyrektorem artystycznym i graficznym wielu pism, najdłużej polskiej edycji miesięcznika „Playboy”. Angażuje się w akcje społeczne. Jest autorem kilkudziesięciu plakatów prozdrowotnych, głównie antynikotynowych, przygotowuje projekty dla akcji Sprzątanie Świata.
Laureat licznych nagród polskich i międzynarodowych, między innymi w Konkursie The Hollywood Reporter w Los Angeles (Nagroda The Best of Show, sześć razy złoty medal, kilka srebrnych, brązowych i wyróżnień) oraz Chicago International Film Festival (Nagroda Srebrnego Hugona i wiele innych). Swoje prace prezentował na wielu wystawach indywidualnych w kraju i zagranicą. Jego plakaty znajdują się między innymi w zbiorach MoMA w Nowym Jorku i San Francisco oraz w: Centrum Pompidou w Paryżu, Stripped House Museum of Art w Tokio, Circulo de Bellas Artes w Madrycie, Poster Museum w Lahti, Muzeum Plakatu w Warszawie. W Muzeum Kinematografii w Łodzi znajduje się ponad 500 plakatów filmowych Pągowskiego. MoMA umieściło plakat „Uśmiech wilka” wśród 100 najważniejszych dzieł sztuki nowoczesnej w zbiorach Museum of Modern Art.
Prace artysty są dostępne na stronie: www.pagowski.pl
Aleksandra Popławska
Mama, aktorka i reżyserka teatralna. Aktywistka zaangażowana w sprawy społeczne, bezkompromisowo mówiąca o swoich poglądach. Laureatka wielu nagród min. „Złotego Anioła” za niepokorność twórczą, którą otrzymała na 20. MFF Tofifest. Uczestniczyła w wielu akcjach, m.in.: w „Doładuj prawa kobiet o 1%” (Centrum Praw Kobiet), „Pierwsza doba bez smogu”, „Make Films Not War” przeciwko wojnie w Syrii, w akcji społeczno-edukacyjnej „Żonkile 2022”, współpracuje z fundacją Salam Lab – Laboratorium Działań dla Pokoju, angażuje się w akcje protestacyjne osób z niepełnosprawnościami i osób opiekuńczych #2119. Debiutem aktorki była rola w filmie Przemysława Wojcieszka „W dół kolorowym wzgórzem” z 2004 r. W kolejnych latach zagrała min. w filmie „Zero” w reż. Pawła Borowskiego, gdzie stworzyła zapadającą w pamięć kreację żony prezesa (Robert Więckiewicz). Zagrała Halinę, główną rolę żeńską w koprodukcji polsko-izraelskiej pt. „Mała Australia” w reż. Amiego Drozda. Znalazła się w również w międzynarodowej obsadzie filmu produkcji francusko-arabskiej pt. „L’infiltré” (Infiltrowani) w reżyserii Giacomo Battiato, w którym zagrała postać Evy, agentki Mosadu u boku Mehdi Dehbi, aktora znanego m.in. z serialu „Mesjasz”. Kolejne ciekawe role stworzyła w 2016 r. w filmie Piotra Dumały pt. „Ederly” czy w obrazie Pawła Sali „Niewidzialne” z 2017 r., w którym wcieliła się w rolę tajemniczej Marii Miracle. W 2019 r. zagrała w fabularyzowanych scenach współreżyserowanych przez Andrzeja Wajdę, będących częścią dokumentu Jolanty Dylewskiej „Marek Edelman… i była miłość w getcie”. W filmie pt. „Śmierć Zygielbojma” Ryszarda Brylskiego zagrała zmarłą tragicznie w getcie Manię Zygielbojm. Najbardziej popularne jej role, którymi trafiła do szerszej publiczności, to rola Niny w filmie „Underdog” w reż. Macieja Kawulskiego i rola Justyny „Siekiery” z dwóch części „Kobiet Mafii” w reż. Patryka Vegi.Znana jest również z najlepszych polskich produkcji serialowych. Wcieliła się w prokurator Igę Dobosz w serialu HBO „Wataha” i — jak powiedziała Annie Tatarskiej w wywiadzie dla Onetu — „Dobosz to najważniejsza postać, jaką zagrałam. Nigdy nie byłam z żadną rolą tak intensywnie i długo — wszystkie serie razem dają prawie 10 lat. Jestem do niej przywiązana. Lubię jej powściągliwość i mrok, cieszę się, że z postaci drugoplanowej wyszła na plan pierwszy i dano jej tak ważny ludzki głos”. Brawurowo zagrała komisarz Agnieszkę Polkowską w serialu „Szadź” (Player), pielęgniarkę Ewę Ryszkę w „Klangorze” (Canal+) czy Madzię Majorową w znakomitym serialu Jacka Lusińskiego „Minuta Ciszy” ( Canal +).
Aleksandra Popławska od 2010 r. realizuje się także jako reżyserka. Z Adamem Sajnukiem wyreżyserowała „Kompleks Portnoya” w Teatrze Konsekwentnym w Warszawie, nagrodzony Feliksem warszawskim, z Markiem Kalitą „Generała” w warszawskim Teatrze IMKA — za tę sztukę otrzymała Nagrodę Główną na 6. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port (przewodniczącym był Sławomir Mrożek), a także nagrodę za reżyserię w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Otrzymała również nagrodę za „twórczą realizację spektaklu teatralnego” na Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry”. Wyreżyserowała sztukę na podstawie tekstu Doroty Masłowskiej pt. „Dwoje biednych Rumunów mówiących po Polsku” w Teatrze Ludowym w Krakowie, czy „Kimberly Akimbo” w Teatrze Starym w Lublinie ze znakomitą rolą Jadwigi Jankowskiej Cieślak.
Ostatnim wyreżyserowanym spektaklem jest poruszająca sztuka na podstawie tekstów ukraińskiej autorki Leny Laguszonkowej pt. „Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu”, którą można zobaczyć w znakomitej obsadzie w teatrze TR Warszawa.
Werdykt poznamy 17 czerwca podczas gali finałowej. Wtedy też zostaną wręczone dwie inne nagrody. Jedna z nich to Grand Prix Komeda za Całokształt Twórczości, którą odbierze wybitny kompozytor Jerzy Satanowski. A druga to Nagroda Publiczności od widzów, którzy w trakcie festiwalu oddają głos na wybrane konkursowe obrazy.